Cemaleddin Efganî kimdir, Cemaleddin Efganî, 19. yüzyıl fikir ve siyaset insanlarından biri olan Müslüman aktivist ve düşünürdür. İslami modernizmin kurucularından ve ümmet birliğinin savunucularındandır.
Cemaleddin Efganî, Kasım 1838 yılında Afganistan‘ın Kabil kentine yakın Esadâbâd kasabasında doğmuştur. Onun Hemedan’da doğan İranlı bir şiî olduğunu söyleyenler de vardır. Tam ismi Seyyid Cemaleddin Muhammed bin Safder el-Efganî el-Hüseynî’dir. Birinci tahsilini memleketinde yaptı. On sekiz yaşına kadar Kâbil‘de kalarak babasından eğitim aldı. Tahsîl için Hindistan‘a gitti. Daha sonra Cemaleddin Efgani hac sebebiyle gerçekleştirdiği seyahatte çok sayıda ülkeye de uğradı ve farklı kısımlardan beşerlerle tanıştı. 1857‘de Mekke‘ye ulaşarak hac ibadetini yerine getirdi. Hac seyahatinden sonra Afganistan‘a dönen Efgani, Dost Muhammed Han’ın iktidarında devlet hizmetine girdi. Dost Muhammed Han‘ın 1863 yılında ölmesi üzerine ortaya çıkan iktidar gayretinden sonra Cemaleddin Efgani kıymetli bir misyona getirildi
Tahsîle gittiği Hindistan‘da, din düşmanlarının tesirinde kalarak, Ehl-i sünnet yolundan ayrılan ve ilmi az olduğu hâlde hayâtı boyunca, kendini ilim ve din adamı gösteren Cemaleddin Efganî, İslâmiyet’in aslının bozulmuş olduğunu ve ıslahat yapmak gerektiğini tez etti ve asırlardır yetişmiş ve İslâmiyet’in yayılmasına çalışmış olan Ehl-i sünnet âlimlerinin çalışmalarını reddetti.
Bilhassa lisanlara karşı kabiliyetli olan Cemâleddîn; Farsça, Arapça, Fransızca öğrendi. Milliyeti kesin olmayan, Cemaleddin Efganî’nin; Türk, Afganlı, İranlı ve Hindli olduğu hakkında çeşitli rivayetler vardır. Türklerle konuşurken Türk’üm, Afganlılarla konuşurken Afganlıyım diyen Cemaleddin Efganî, İslâm âleminde on dokuzuncu yüzyılın sonlarında ortaya çıkan dinde ıslahat hareketlerinin önderliğini yaptı.
1857‘de hac mazeretiyle Hicaz’a gidip ıslahat fikirlerini anlatma fırsatı buldu. Hicaz’dan Kabil’e dönüp, Dost Muhammed Hân vaktinde hükümet ricali ortasında bulundu.
Tanzîmât devri Osmanlı sadrâzamlarından Alî Paşa tarafından 1868 yılında İstanbul‘a davet edilerek, Meclis-i meârif âzâlığı görevi verildi. Osmanlı Dârülfünûn‘un açılışında bir konuşma yaptı. Bu konuşmada mealen peygamberliğin san’atlardan bir san’at olduğunu, İslâmiyet’in ilmî ilerlemelere mâni olduğunu tez etti. Cemâleddîn-i Efgânî’nîn bu konuşması, Osmanlı âlimlerince şiddetle tenkîd edildi. Din ve devlet aleyhinde öteki konuşmaları da bulunan Cemâleddîn-i Efgânî’nin fesatçılığı ortaya çıkınca, İstanbul‘dan kovuldu.
Hindistan‘a, oradan da 1871 yılında Mısır‘a geçti. Kahire‘de büyük bir ilgiyle karşılaşınca Mısır‘da kalmaya karar verdi.
Mısır’daki ikameti boyunca dersleri Ezher’den fazla kendi konutunda veriyor ve Posta Kahvehanesi’nde sohbetler yapıyordu. Efgani’nin dersleri başlangıçta ilmi husustaydı lakin vakitle buna siyaset de dahil oldu. Berbat yönetimiyle devleti borçlandırdığı ve bu nedenle ülkenin bağımsızlığını tehlikeye attığı üzere münasebetlerle Hidiv İsmail Paşa‘nın karşısı oldu.
Mason localarının faaliyetleri ve tesirleri hakkında bilgi edinen Efgani, kendi hedefleri doğrultusunda İskoç mason locasına girdiyse de bu locanın siyasete karışmak istememesi nedeniyle çıkan tartışma sonucunda locadan ihraç edildi.
Mısır da din ve siyâsette ıslâhı kalkınma (dinde reform) fikirlerini yaymaya çalıştı, birinci vakitler pek dikkati çekmedi. Ama bu sırada doğu kültürü ile batı kültürü ortasında bocalayan Muhammed Abduh’u, kısa vakitte fikirlerinin tesiri altına alıp, hayâtı üzerinde büyük rol oynadı. Muhammed Abduh’dan diğer bir kısım kimseler de onun reformcu fikirlerinden etkilendiler. Talebelerinden olan Edîb İshak tarafından çıkartılan Mısır gazetesinde; Mazhar bin Vazzâh, Es-Seyyid Hüseynî yahut Es-Seyyid imzalarıyla yazılar yazarak fikirlerinin yayılmasına çalıştı.
1872-1879 yılları ortasında Mısır‘da kalan Cemaleddin Efganî‘nin fikirleri, Mısır’daki Ehl-i sünnet âlimleri tarafından çürütüldü. Fitneci fikirleri sebebiyle Mısır hükümeti tarafından 1879‘da sürgün edilince, evvel Hindistan‘daki Haydarâbâd’a oradan da Paris‘e gitti.
Paris‘te bulunduğu sırada talebesi Muhammed Abduh’la baş başa vererek, bütün müslümanları reformcu fikirler etrafında toplamak gayesiyle Urvet-ül-vüskâ isimli bir cemiyet kurup, birebir isimli gazeteyi çıkardı. Bu gazete sekiz ay kadar çıktıktan sonra yayınını durdurdu. Urvet-ül-vüskâ isimli gazetesinde ve verdiği konferanslarda İslâmiyet ve müslümanlar hakkında küçültücü yazılar yazıp çeşitli kelamlar sarfetti.
Bu başarısızlıktan sonra, açıkça yürütemeyeceği propagandayı, gizlice konferanslar yoluyla yapmaya başladı. Fikirlerini anlatmak için birçok seyahatlerde bulundu, Bir süre Rusya‘nın Petersburg, sonraları Almanya‘nın Münih kentine gitti. Orada İran şahı Nâsırüddîn ile karşılaştı. Şâh’ın daveti üzerine İran‘a giden Cemâleddîn-i Efgânî’ye, İran dar gelmeye başladı. Bir orta kendi hâline köşeye çekilip yedi ay kadar insanlardan uzak kaldı. Şâh ile ortası açıldı. İran şahının halka karşı uyguladığı bâzı sevimsiz hareketleri fırsat bilerek, İran‘da şiddetini artıran bâbîlik yahut bahâîlik hareketlerinin içinde bulundu.
Şâh’ın aleyhinde hareket ederek isyâncı ve sûikastcıların öncüsü ve teşvikçisi oldu. Bu sırada Ruslar tarafından satın alınarak, anavatanı olan Afganistan aleyhinde casusluk yaptı. İran‘dan da kaçarak Avrupa‘ya gitti.
Daha sonra Londra‘ya giderek fikirlerini yaydı ve Osmanlı pâdişâhı sultan Abdülhamit II aleyhinde faaliyetlerde bulundu. Cemaleddin Efganî’nin İslâmiyet’e verdiği ziyanları gören sultan Abdülhamit II, yaptığı ziyanları ortadan kaldırmak ve tesirsiz hâle getirmek için kendisini İstanbul‘a çağırdı. Sultan, İstanbul’a gelen Cemâleddîn-i Efgânî’yi huzuruna çağırarak, fitneye sebeb olan kelam ve hareketlerden kaçınmasını emretti. Ama tekrar boş durmadı.
Türklerin göçebe olduklarını; maddî güçten diğer bir şeye mâlik bulunmadıklarını ve fethettikleri yerlere de medeniyet götüremediklerini sav ederdi. Türklerin, İslâm’ı kolay bir kulluk hissi ile kabul ettiklerini; lakin Kuran’ın manasını anlamaktan uzak kaldıklarını söylerdi.
Cemaleddin Efganî, İstanbul‘da bulunduğu sırada bir çok yıkıcı faaliyetler yapmak istediyse de engellendi. Bir orta Mısır hidivi Abbâs Hilmi Paşa’yla münâsebette bulunduğu anlaşılınca, sultan Abdülhamit II onu sert bir formda azarlayarak; “Abbâs Hilmi Paşa ismine bir devlet mi kurdurmak istiyorsunuz?” dedi. Dışarıda daha çok ziyanlı olacağını farkeden Abdülhamit II, Cemâleddîn-i Efgânî’nin İstanbul‘dan çıkışını yasakladı, ölünceye kadar gözaltında tuttu.
Cemaleddin Efganî, 9 Mart 1897 tarihinde İstanbul‘da 59 yaşında ölmüştür. Maçka’ya defnedildi ve kabri bir Amerikalı tarafından yaptırıldı. 1944 yılında, kemikleri, memleketi olan Kabil‘e nakledildi.
