Jean Baptiste Camille Corot kimdir, Fransız Realist Ressam.
Jean Baptiste Camille Corot, 16 Temmuz 1796 tarihinde Fransa‘da Paris‘te doğmuştur. Ticaretle uğraşan ailesi durumları uygun olmakla birlikte onunda ticaret hayatına atılmasını istiyorlardı. Bu nedenle tahsilini de bu istikamette yaptırdılar. Jean Baptiste Camille Corot, 26 yaşında babasına karşı çıkarak küçük yaştan beri heves ettiği fotoğraf sanatına yöneldi. John Constable‘in yapıtlarından ve O’nun genç ressamlara söylediği: «Doktrin ve sistemlere bağlı kalmayın, kendi yetenekleriniz, kendi yöntemlerinizle ilerleyin» kelamından etkilendi ve bu yolu izledi.
26 yaşından sonra tıpkı kentte ressam Achille Etna Michallon‘nun yanında tahsil gördü. Achille Etna Michallon’nun vefatından sonra (1822) Paris‘te Jean Victor Bertin‘in atölyesine girdi. Tabiat görünümleri çizmeğe başladı. Daha sonra kuzey Fransa’da, Normandiya’da, Fontainebleau ormanında, Ville’d Avray’da çalıştı. Bugün Louvre müzesinde bulunan, 1825’te yaptığı kendi portresinden de anlaşılacağı üzere Corot’un kişiliği o sıralarda belirmeğe başlamıştı.
Kendi portresi – 1825
Jean Baptiste Camille Corot, 1825-1828 yılları ortasında İtalya‘ya giderek Roma, Napoli ve Venedik‘te kaldı. Burada sanatın ustalık tarafını güzelce öğrendi, birçok peyzaj ve kompozisyonlar meydana getirdi. Lakin bu rastgele bir ekolün tesirlerinden ve tarihi peyzaj biçimlerinden uzak yapıtlarını sergilemeye yürek edemedi; buna karşılık ciddî ve ağır peyzajlarını büyük stantlara göndermeye devam etti.
Corot, fotoğraf sanatını hiçbir ustanın tesirinde kalmadan ve kimseden yardım görmeden ilerletti.
Paris‘e döndükten sonra 1881 devlet standına İtalya‘da başlanılmış, atölyede bitirilmiş birkaç peyzajla katıldı, 1833 standında teşhir ettiği Fontainebleau Ormanından Bir Görünüm isimli tablosu ikincilik madalyasını kazandı. Fontainbleau Ormanı ve Normandiya, İsviçre‘de Morvan yakınlarında eserler verdi. Corot, atölye içinde çalışarak fotoğraf yapma geleneğini kırdı ve tabiat karşısında aldığı notları tekrar tabiat karşısında geliştirdi.
Fontainbleau Ormanı isimli tablosu – 1833
1834 yılı Haziranında birincinin Cenova‘da sonra Toscana bölgesinde çalıştı. Burada meydana getirdiği Volterra peyzajlarında, sanatına, tekniğine tamamiyle hakim görülür. Tabiat yorumlarındaki güçlü kişiliği, fotoğraf teknik ve işçiliğindeki büyük ustalığıyla dikkati çeker. Sonraki yıllarda Fransa‘nın değişik bölgelerinde gezdi.
1843 yılında tekrar İtalya‘ya giden Jean Baptiste Camille Corot, Cenova, Floransa, Venedik ve Lombardia göllerinde dolaştı; Torino, Cenova, Roma ve Roma’nın kırsal bölgelerinde birçok görünümler yaptı. Fırçasının tekniği sakin ve akıcıydı. Yapıtlarındaki en değerli özellik ışıktı; ancak Corot, bu «gizli» tekniği göstermeye yürek edemedi. Paris‘e dönünce Provence ve Languedoc’da peyzajlarındaki ışık anlayışını geliştirdi.
Corot’nun görünümlerinin yanı sıra, son derece başarılı portreleri (Kitap Okuyan Bayan; İncili Bayan; vb.) ve konusu mitolojiden alınma büyük kompozisyonları (Su Perilerinin Dansı;vb.) husus alan yapıtları vardır.
Corot, kendisi hakkında olan birinci başarılı yorumları «resmi» (Baudelaire) tabloları ile elde etti. Eugene Delacroix O’ndan: «Gerçek bir sanatçı» diye bahsediyordu. 1848 yılında, öbür ressamlar Corot’u Salon’daki standın heyetine çağırdılar; 1849’da 1826 yılında yaptığı «Küçük Colosiumwu», 1852’de de «La Rochelle Limanı» isimli yapıtını sergiledi.
La Rochelle Limanı isimli tablosu – 1851
Artık yavaş yavaş benliğini ortaya koymaya başlıyordu. Ancak hala mahcup bir çocuk üzere tam manasıyla açılamıyordu. Buna karşın bu stantlarından sonra kendisinden Fransa‘nın tek büyük görünüm ressamı; rastgele bir okul biçimini, hatta tabiatı bile taklit etmeyen ve taklit edilemeyen ressam diye bahsedilmeye başlandı.
Daha sonraki yıllarda Constant Dutilleux ve Charles-François Daubigny ile çalıştı; Alfred Robaut‘u tanıdı (Alfred Robaut, ileriki yıllarda Corot’un biyografisi ile yapıtlarının kataloğunu hazırladı); Hollanda‘ya bir seyahat yaptı ve Fransa‘ya döndükten sonra kız kardeşinin ailesi ile bir arada uzun bir mühlet Ville d’Avray’da oturdu.
Manzara resmi yani peyzaj yapmak, sanatkarın hayatının en ulu tutkusuydu. Fotoğraf yapmaktan hiçbir vakit yorulmadı. 1850 yıllarından sonra sanatçı birinci muvaffakiyetlerini elde ederek kendini tanıtmaya başladı.
1855 yılında III. Napolyon, Kozmik Sergi’den Corot’un «Marcoussis’in Anısı» isimli yapıtını satın aldı. «Emziren Kadın» isimli tablo da tekrar Corot’un on yılda kendi bâtın atölyesinde yaptığı olağanüstü yapıtları ise standa kabul edilmemişti. Daha sonra yeni üslûbunu geliştiren sanatkara kimi vakit rastgele ufak bir şey – bir kitap yahut bir hercaî menekşe – ilham kaynağı oluyordu; böylece sanatçı «Ateliers» ve «Liseuses»leri meydana getirmeye başladı.
Corot’ya nazaran insan ile toprak ortasında bir fark yoktu; insan figürü sonsuz bir peyzaj üzereydi. Sonraki yıllarda «Mantes Köprüsü», «Marissel Kilisesi», «Douai Kulesi» isimli yapıtlarını verdi.
1856 yılında Villed Avray Kilisesi için dört büyük duvar resmi yaptı.
Hiçbir şey Corot’u fotoğraftan koparamadı; 1830, 1848 ihtilallerinin farkına varmadığı üzere 1870 ihtilaline de aldırmadı. İsmi etrafında çevrilen dümenlere aldırmıyordu. Hatta bu durum O’nu rahatsız etmekten çok eğlendiriyordu. Kendine ilişkin hoş şeyleri kıskançlıkla saklıyor, onları hiçbir vakit kopamayacağı hayatının modülleri olarak kabul ediyordu.
Aynı vakitte iyiliksever bir insandı: Güzel «Corot Baba», Evsiz ve kör olan karikatür ustası Honore Daumier‘e Hollanda‘da Anvers’de bir konut satın aldı. Ressam Jean-François Millet vefatından sonra yoksulluk içindeki ailesine yardım ettiği üzere, modellerine de sık sık çeyiz parası verdiği görüldü. Birtakım kıymetsiz yahut başarısız ressam arkadaşlarının tablolarını düzelterek imzalardı. Bu eserler Corot’un tabloları diye satılırdı.
1874 de tertip edilen stantta kendisine verilmesi gereken altın madalyanın Jean-Leon Gerome‘a verilmesi, yaşlı ressam üzerinde reaksiyon yarattı. Ömrünün son vakitlerini kendi kabuğuna çekilerek geçirdi.
«Banyodaki Venüs», «Mavili Kadın» ve aydınlık bir tablo olan «Sens Katedrali» isimlerindeki yapıtlar, usta ressamın son yapıtlarıdır.
Sens Katedrali isimli tablosu – 1874
Amansız bir hastalık ünlü sanatkarın yakasına yapışmıştı. Corot, kendisine yapılmış haksızlıkları telafi etmek hedefiyle altın bir madalya hazırlamış olan hayranlarıyla arkadaşlarının verdiği ziyafete zahmetle katıldı.
Hastalığı günden güne ağırlaşan Jean Baptiste Camille Corot, 22 Şubat 1875 tarihinde Paris, Fransa‘da 79 yaşında ölmüştür.
Mavili Bayan isimli tablosu – 1874
Tarihçiler, onun çalışmalarını dönemlere bölmüşlerdir. Tarihçilere nazaran erken devrindeki işleri klâsik, sıkı, ince fırça kullanımı, açık çizgiler ile tanımlanır. İkinci devrinde metodunda değişikliğe giderek, odak noktasını daha çok açık tonlar ile şiirsel güce tarafa yanlışsız kaydı. Yaşlılık periyodunda ise yapıtları daha lirik ve daha çok empresyonist bir tarafa kaydı.
Kendi portresi – 1835 Ressam.
